Category Archives: कहत बधिरा…

“મેલ કે ફીમેલ?”
“મારી જ એન્ટ્રી ચાલે છે” મેં કહ્યું
“હા એ બરોબર પણ મેલ કે ફીમેલ?”
“તને શું લાગે છે?” મૂછ ઉપર હાથ ફેરવતા ફેરવતા મેં કહ્યું.
“મેલ. પણ અમારે ઘરાકને બધ્ધું પૂસવું પડે … Continue reading →

છેલ્લે અમે ચૂંટણી કાર્ડ કઢાવ્યું એમાં બહેરી પ્રિયાનો જે ફોટો આવ્યો છે એની ઉપર અમે ક્રીસ ગેઈલનો ઓટોગ્રાફ લેવાના છીએ અને એ ખુશી ખુશી આપશે પણ ખરો. કદાચ ગેઈલ એના કોઈ ફોટામાં આટલો ખુબસુરત અને હસીન નથી લાગતો! Continue reading →

રોટલીની આશાએ વાંદરું નીચે ઉતરી આવે એમાં કોઈ મેડલો આલવાના ન હોય. વાંદરું એક અબુધ પ્રાણી છે, એને શું ખબર પડે? તમે એની સાથેના તમારા અંગત સંબંધ, લાગવગ કે પછી ધાક-ધમકીથી એને નીચે ઉતરવા મજબુર કરી શકો તો એની સમાજમાં નોંધ લેવાય. Continue reading →

બહેરી પ્રિયા જ મારી માર્ગ દર્શક છે. એ મને જે રસ્તો બતાવે એ રસ્તે હું ચાલી નીકળું છું. એ દરરોજ જુદો રસ્તો બતાવે તો એ દરેક રસ્તે રસ્તે હું જઈ આવું છું. એમ કહોને કે એના બોલ ઉપર દોડધામ કરી મુકુ છું! Continue reading →

મોટાભાગના લોકો મંકોડા જેટલું ‘RIP’ કે ‘ઓમ શાંતિ’ લખીને સંતોષ માનતા હોય છે. સ્ટેટસ મુકનાર વ્યક્તિ નારી જાતિની અને દેખાવડી હોય તો સ્ટેટસ નીચે શોકાતુરોની ભીડ જામતી હોય છે. એમાંના અમુક તો પ્રત્યક્ષ સગાંથી પણ વધુ ભાવુક થઇ જતા હોય છે. Continue reading →

અમને ગુજરાતી ભણાવતા જોશી સર તો મારી નિબંધની નોટબુક હાથમાં આવે ત્યારે એમાંથી ચૂંટેલો નિબંધ વાંચીને આખા ક્લાસને હસાવતા. એકવાર નોટ તપાસતા તપાસતા મને ઉભા થવાનો ઇશારો કર્યો અને પછી કહે “અલ્યા બાંગડુ, આ ગાંધી બાપુ ઉપરના નિબંધમાં બજાજ સ્કૂટરને કીકો મારવાની વાત ક્યાંથી આવી?” Continue reading →